De vele lessen van Human design

Het is alweer 1,5 jaar geleden dat ik kennismaakte met Human Design. Ik kreeg een reading van Hiske van Alles over human design. De inzichten van een Human Design reading deelde ik hier al eens. In je design leven is vooral een experiment. Onbewust en bewust ben ik daar sindsdien mee bezig. Laat ik je eens meenemen in een paar dingen die ik heb geleerd door een poging te doen om meer in mijn design te leven.

Hoe het ook alweer zit met Human design

Gekopieerd uit die andere blog: Human Design (HD) draait om energie. Althans: om jouw energie. HD combineert oude wijsheden (waaronder astrologie) met moderne wetenschap. Aan de hand van jouw exacte geboortemoment (dag, tijd en plaats) krijg je een soort blauwdruk van hoe jij in elkaar steekt en waar jouw krachten zitten en waar je lessen liggen. Iedereen heeft een eigen blauwdruk en de gedachte achter HD is dat we elkaar nodig hebben. Dus we voegen allemaal iets toe aan de wereld als we zijn zoals we echt zijn.

De kenmerken van een Projector

In mijn blog vertelde ik dat ik een Projector ben. Zo’n 20% van de bevolking heeft dit type. Ik ben gelukkig niet de enige dus. Als Projector kan ik in weinig tijd veel werk verzetten. Tegelijkertijd heb ik veel rust nodig. Ik ben zelf geen zogeheten energietype zoals manifesting generators en generators. Projectors ‘zien’ makkelijk en snel. We hebben gauw door wat er beter kan. Alleen die wijsheid kunnen we niet zonder uitnodiging delen. Een Projector die zich ongevraagd ergens mee bemoeit, kan voor irritatie zorgen bij de ander. Pas als een ander de Projector herkent en uitnodigt, kun je als Projector energetisch je steentje bijdragen. Mits je de uitnodiging wil accepteren natuurlijk. Ook daar heeft elke Projector een manier voor.

Hoe meer rust ik neem, hoe beter ik ben

Dit doet bijna pijn om te schrijven. Ik pas niet in het gemiddelde van de samenleving. Volgens HD-cijfers is dat logisch: als 70% (manifesting) generator is en ik daar niet bij hoor, val ik snel buiten de boot. Als je doet wat je leuk vindt, kun je dat schijnbaar meerdere uren achtereen doen. Ik kan dat niet. Ja, ik kan hard werken en goed werk leveren. Alleen doe ik dat in 2 of 3 uur en daarna is de tank leeg. Dan moet er rust komen.

Rust betekent voor mij: weinig prikkels. Wandelen. Mediteren. Schrijven. In elk geval geen dingen dóen. Dóórgaan alsof het niets is en de hele dag doordenderen = Marlies is de dag erna dood van binnen. Nou ja, zo dramatisch wil ik het niet maken. Ik ben simpelweg leeg als ik niet voortijdig oplaad. Ik zie het een beetje als een batterij van 100% die echt keigoed werkt tot ie nog maar 70% is opgeladen. Dan mag de batterij weer naar 100% gebracht worden. Alles onder die 70% doet af aan de prestaties.

In die 30% die ik kan besteden, ben ik heel goed. Ik sprint een eind weg. Het liefst op een manier waarbij ik energie kan begeleiden. Daar kom ik nog op terug.

Uitgenodigd worden is een ding

Begin dit jaar werd ik gevraagd voor een nieuwe rol op mijn werk. In een split-second wist ik: jaaa dat wil ik wel doen! Mijn manier van beslissingen nemen gaat snel. Zó snel dat als ik niet oplet, ik het wijze advies van mijn intuïtie (spleen) nooit meer terug zie. Hoe meer ik oefen met, hoe beter ik kan luisteren. Tot ik mijn hoofd er weer bij haal en dan gaat het weer de andere kant op. Het blijft een experiment…

Uitgenodigd worden dus. Een Projector komt het best tot zijn/haar recht als hij/zij uitgenodigd wordt. Kan letterlijk een uitnodiging zijn of een stuk erkenning die ruimte geeft aan de Projector om een bijdrage te leveren. Maar hoe kom je aan een uitnodiging?

Wachten.

Alleen: je gaat niet zitten wachten. Je mag je diepste en blijdste zelf zijn. Laten zien wat je bezighoudt, je gevoel volgen en iets van jezelf delen met de wereld zonder er iets voor terug te willen. Pushen heeft geen zin, dat werkt averechts.

Het lastige aan deze kennis is om bij jezelf te blijven. Ik zie het mezelf soms doen: eenmaal erkend, wil ik meer. Ik wil wéér gezien worden. Het is zo fijn om gezien te worden en doe mij nog een beetje cadeau graag. Dan ga ik aandringen, overdrijven en ligt de focus op indruk maken in plaats van mezelf zijn en mijn gang gaan. Wat een valkuil. Ligt altijd op de loer.

Die baan: het kwam opeens. Ik deed er niets voor. Mijn carrière analyserend zie ik dit vaker voorkomen: word ik ergens voor benaderd en klopt het plaatje, gaat het supergoed. Ik zit op mijn plek en kan mijzelf zijn en mijn bijdrage leveren. Heb ik zelf gesolliciteerd of probeer ik ergens tussen te komen zonder uitnodiging? Het kan, maar het is anders. Het voelt energetisch anders, het ís energetisch anders. Uitgenodigd worden is echt een ding.

Geen onderdeel uitmaken van energie

De laatste om te delen: ik kan en wil geen onderdeel uitmaken van energie. Hoe meer ik bezig ben met Human design en mijn eigen zelf zijn en gebruiken in de wereld, hoe meer ik ervaar dat ik geen onderdeel uitmaak van energie. Ik kan energie guiden, begeleiden. Zelf energie brengen of zijn, dat lukt niet. De batterij loopt leeg en ik ben mijzelf niet (meer).

Misschien dat ik daarom met vallen en opstaan tot de ontdekking kwam dat ik een perfecte cheerleader ben voor iemand die iets wil doen of bereiken. Dankzij een uitnodiging kwam Jouw Persoonlijke Supporter tot stand. 1-op-1 begeleid ik (startende) ondernemers die een doel hebben. Ik ben de stok achter de deur. Ik spoor je aan en juich langs de kantlijn. Als het nodig is, motiveer ik je even extra en als het moet, trek ik je omhoog van de grond en spoor je aan om verder te gaan. Want jij kan dit. Ik geloof in jou. En ik geloof in mezelf dat ik dit bij kan dragen. Dat ik hier heel geschikt voor ben. Ik ben er voor gemaakt.

Verder op reis binnen Human design

Hoe heerlijk is dat eigenlijk? Doen waarvoor je op aarde bent. Je volledige zelf zijn en dáárom een bijdrage leveren aan de wereld. Een mooie wereld. Ik geloof niet dat je binnen HD ooit een soort finish kan bereiken. Dat je perfect in je design kan leven. Het is experimenteren. Vallen en opstaan. Er is nog zoveel te leren over mijn design zelf. Ik ga nog 100 keer azen op een uitnodiging. Of talloze keren te lang doorgaan zonder voldoende rust te nemen. En doen alsof ik wel onderdeel uitmaak van energie. Soms ga ik dat ook gewoon willen. We willen uiteindelijk allemaal ergens bij horen. Maar het liefst? Het liefst hoor ik bij mijzelf. Met al mijn projectorachtige eigenschappen en trekjes. It’s all about energy.

Scroll naar boven