Ja, lieve mensen, ik ben terug op Instagram. Althans, afgelopen week heb ik Instagram weer geïnstalleerd en werkte mijn wachtwoord nog. En nu? Ik heb geen idee. Ik neem soms een kijkje. Scroll een beetje. Ontvolg wat accounts waarvan ik mij realiseer dat ik ze geen seconde heb gemist. Schakel wat stories of posts uit om rust te creëren. Ik DM iemand, reageer op een reel. Tot zover.
Terug op Instagram na een maand zonder
In case you missed it: ik ging spontaan een maand van Instagram af. Een tijdslimiet van 1 uur per dag hield mijn Insta-gebruik binnen de perken. Een maand lang stond het op nul. Nu ben ik terug op Instagram. Geen idee wat ik er aan het doen ben. Wat voel ik erbij? Hoe denk ik erover? Ik heb geen flauw idee. Ignorance is bliss.
Het voordeel is dat ik altijd scherp ben op wie ik volg en hoe mijn timeline eruit ziet. Dat gaat in fases. Waar ik voorheen veel accounts van mede-veganisten volgde, stapte ik over op business- en powervrouwen accounts. Dat stimuleert. Nu merk ik dat ik liever wat meer zie van mensen die ik ken. Terug op Instagram om wat dichterbij die mensen te zijn. Zoiets.
Wil ik wel terug op Instagram?
Het schoot niet eens zo expliciet door mijn gedachten: wil ik wel terug op Instagram? Dompel ik mij vrijwillig weer onder in de verleidelijke werkwijze van Meta om mijn leven, data en andere interessante informatie te delen met de techniek van algoritmes? Het kon beter, het kon slechter.
De afgelopen maand heb ik Instagram eigenlijk niet gemist. Ik appte wat meer met individuen, had meer tijd om Deense lessen te doen in DuoLingo en startte met een cursus Mindfulness. In de alledaagse bezigheden ontbrak het niet. Ik miste het alleen even toen ik afscheid moest nemen van Little Mix, zoals ik eerder in mei schreef.
Verbonden zijn met de ander
Soms kwam het wel naar boven. Ik had geen flauw idee hoe het mijn businesscoach Kim verging toen ze haar Starters Academy lanceerde. Dan is zo’n uur coaching toch net te kort om ook haar eens uit te horen terwijl ze het ook op Instagram deelt. De stappen die mensen in mijn omgeving zetten, zonder dat ik het door had.
Dat doet een sociaal medium natuurlijk: verbinding creëren tussen mensen. Op inhoudelijke raakvlakken, op familiaire vlakken (want hoe gaat het nu eigenlijk met mijn familie over de grens?) of op verveling-dodende-raakvlakken. Ik word nu al gek van alle kattenfilmpjes die ik aangeboden krijg. Hoe leuk en schattig ze ook zijn, de afgelopen maand heb ik ze niet gemist.
Kortom: ik ben er totaal niet over uit wat ik aan het doen ben. Ik ben terug op Instagram. En daar is het wel zo’n beetje mee gezegd.
Het meest interessante? Een paar mensen deden mee of volgden mijn voorbeeld. Via WhatsApp houden we contact. Algemene deler: we missen het niet. We hebben gerichter aandacht voor de mensen om ons heen. Verbonden zijn met de ander. Kan ook zonder een app. Net als vroeger.