Wat 2 maanden vrij zijn mij gebracht heeft (#1)

Welkom bij de eerste van een korte reeks blogs!

Als je mij op Instagram volgt en/of een collega bent, heb je het misschien langs zien komen. In de maanden december (2020) en januari (2021) was ik vrij van werk. 2 maanden verlof zonder reisplannen, een baby in de buik, mentale uitdagingen of iets anders. Gewoon, vrij. Inmiddels ben ik weer aan het werk, wat een goed moment is om te delen hoe ik dat ervaren heb én welke inzichten het heeft opgeleverd.

Hoe het idee van vrij nemen ontstond

Waarom ik vrij nam? Begin 2020 (we hebben het over de paar maanden vóór de wereld op zijn kop stond) speelde ik met gedachten over een stukje ruimte voor mezelf. Ik wilde weer eens in mijzelf investeren door een ervaring. Een stage en studie in het buitenland, verre reizen maken of andere bijzondere dingen ondernemen brengen je zoveel. Je leert jezelf (anders) kennen en als het goed is, word je er een mooier mens door. De uitdaging was alleen: ik heb geen zin in iets ‘groots’ als een verre reis of een andere indrukwekkende onderneming. Ik wilde iets wat dichter bij mij lag en waar ik energie van kreeg. Opeens vielen er kwartjes: ik wilde investeren in meer tijd thuis door brengen en onderzoeken of ik iets met een kinderdroom van schrijfster worden uit kon laten komen.

Het idee is stap 1, de uitvoering stap 2. Ik ging in gesprek met mijn werkgever. Dat ging eigenlijk heel soepel. Zolang ik mijn werk netjes achterliet en waar mogelijk overdroeg, kon ik met een gerust hart weg. Met een collega die alles wist van regelingen en regeltjes bij de baas kwam ik op een puik plan uit. December 2020 en januari 2021 kon ik in de agenda markeren als ‘verlof’. BAM!

Een goede voorbereiding is het halve werk

Natuurlijk laat ik in de uitwerking zo min mogelijk aan het toeval over. Ik had al langer een boek in huis over het schrijven van een boek. Schrijven, kreng! van Lisette Jonkman zou mij enorm helpen met de eerste stappen van het idee om een boek te schrijven. Meer tijd thuis doorbrengen werd al gesponsord door een niet nader te noemen virus, maar nu kon ik alle dagen zelf invullen. Op mijn werk had ik iedereen al ruim van tevoren geïnformeerd en afgestemd waar welk stukje werk achterbleef. Voor de gelegenheid had ik zelfs mijn voicemail aangepast met het bericht dat ik pas vanaf 1 februari 2021 weer aan het werk was. Dat voelde wel groots. De inbox stond 30 november 2020 op 0 en ik sloot mijn werklaptop af en borg deze op.

En dan ben je opeens 2 maanden vrij

Dinsdag 1 december was het echt zo ver. Wauw… vrij! Ik realiseerde mij opeens dat ik sinds mijn eerste studie (afgerond in 2009) niet langer dan 3 weken achtereen vrij had gehad en nu had ik opeens 62 dagen in het vooruitzicht. Bring. It. On.

De eerste week liet ik een beetje gebeuren. Uitslapen hier, wat aanrommelen en opruimen in huis daar en vooral beseffen dat ik mij 2 maanden geen seconde druk hoefde te maken over mijn werk. Niet omdat mijn werk niet leuk is (tofste baan van het land), maar het was meer mijn hoofd en agenda leegmaken voor hele andere dingen. Het mooiste was: aan werk dacht ik inderdaad niet. Half januari begon mijn hoofd al een beetje te denken aan collega’s die ik binnenkort weer zou spreken. De inhoud van mijn werk kon ik nog tot de laatste week van januari als totaal irrelevant markeren in mijn hersencellen. Mijn werk was immers netjes achtergelaten, niemand is onmisbaar en als er écht nood aan de man/vrouw was geweest, had mijn leidinggevende heus wel gebeld. Lekker loslaten, die hap.

Structuur versus niks moeten

In die eerste week besefte ik mij snel dat elke dag uitslapen niet helemaal prettig zou zijn als ik weer in een ander ritme wilde leven in februari. Sinds week 2 stond ik alle dagen doordeweeks ‘gewoon’ om 7.30 uur op. Het helpt dat er een kat in huis leeft die mij graag wakker maakte omdat het etenstijd was (in haar ogen was het altijd etenstijd natuurlijk). Zo ontstond er een structuur en dat werkte goed. Wat ook goed werkte, was een simpele mindset: niks moet, alles mag. Mocht ik op 31 januari 2021 nog steeds niks anders gedaan hebben dan op de bank hangen en tv kijken, dan was dat net zo goed als wanneer ik 10 cursussen afgerond zou hebben en 5 nieuwe talen had geleerd. Dit waren mijn maanden. Helemaal van mij.

Wordt vervolgd!

Toch even een disclaimer. Ik realiseer mij namelijk heel goed dat het een enorm voorrecht is om in deze vreemde tijden ‘zomaar’ een langere periode vrij te kunnen nemen van het werk, zonder dat het enige gevolgen heeft of een ongewilde oorzaak. Met deze blogreeks wil ik een inkijkje nemen in nieuwe ervaringen en inzichten die 2 maanden vrij mij heeft gebracht. Niks meer, niks minder.

1 gedachte over “Wat 2 maanden vrij zijn mij gebracht heeft (#1)”

Reacties zijn gesloten.

Scroll naar boven