Treinreizen kan best stressvol zijn. Je moet op tijd zijn, ergens instappen, een plekje zoeken. Bestaat mindful treinreizen überhaupt? Rustig in de trein, eventuele vertragingen en problemen omarmen en loslaten? Onlangs kwam ik tot de ontdekking dat het kan. Twee treinreizen, twee verschillende ervaringen.
Treinreis 1: van Arnhem naar Odense
Het was een vrijdag. 27 mei 2022. Ik ging voor het eerst in mijn leven met de trein naar Denemarken. Auto, vliegtuig: bekend terrein. Ik ben geen onervaren treinreizigster (ik weiger een auto). In Nederland bezoek ik genoeg uithoeken met de trein.
De reis netjes geboekt via NS International en toch de tickets ook oldskool geprint (dan ben ik toch oud en vertrouw ik niet 100% op de batterij van mijn telefoon). NS International app op mijn telefoon gezet, ingelogd: aan de voorbereiding lag het niet. De reis voer van Arnhem naar Duisburg, van daar naar Hamburg en in Hamburg wacht dan de trein naar Odense.
Tas gepakt, op de fiets naar het station en de treinreis aanvangen. Leuk: op station Arnhem stond een conductrice die de kaartjes bekeek om je vervolgens naar een letter op het perron te dirigeren. In Nederland kennen we het reserveren van zitplaatsen in de trein niet, maar oef: dat is zo fijn! Zeker op lange reizen is het gewoon fijn dat je een plekje hebt.
En dan de reis! Etappe 1 ging prima en ik bevond mij zowaar op station Duisburg. Ontdekt tijdens deze reis: de Nederlandse stations zien er echt ontzettend modern en netjes uit in vergelijking met stations over de grens.
Mindful moment bij het treinreizen
Ik had een half uur overstaptijd. Dat werd ruim een uur… Gelukkig kwam de trein naar Hamburg en had ik in die stad 39 minuten overstaptijd. De vertraging liep op tot 41 minuten. Ik kan best een sprintje trekken, alleen niet eentje terug in de tijd.
En zo zat ik mij enorm op te vreten. Ik wilde zo graag in Denemarken aankomen, weer daar zijn en het Deense om mij heen voelen. Maar nu… het leek erop dat ik in Hamburg 2 uur kon wachten op een volgende trein én extra overstappen om op mijn bestemming te komen. Met de mindfulnesscursus in mijn hoofd, ging ik iets rechterop zitten. Voeten op de grond en even voelen. Mijn kaak stond heel strak (dat verplichte mondkapje hielp niet mee). Rustig op mijn ademhaling focussen. Mij beseffen dat ik geen invloed heb op de situatie. Het hielp allemaal in bescheiden mate, want: hoe stond het ervoor met de vertraging? Beetje ingelopen, oh nee, toch niet. Hee, wacht eens even: de trein van Hamburg naar Odense heeft 5 minuten vertraging! Wie weet lukt het dan toch?
Op station Hamburg een bescheiden sprintje getrokken en zo zat ik tóch in de trein die ik wilde halen. De laatste trein van de reis. Dat die trein uiteindelijk een uur later in Odense aankwam, maakte mij niet zoveel uit. Ik zat in de laatste trein van mijn reis en ze zorgen er maar voor dat ik op de eindbestemming aan kom. Hoe het in Odense was, lees je in een vorige blog.
Treinreis 2: van Arnhem naar Groningen
Donderdag 23 juni. Een tripje richting het noorden om naar de basisschoolreünie te gaan die een dag later plaatsvond. Met de trein. Route die ik op mijn duimpje zou kennen als ik tijdens de treinreizen continu naar buiten zou kijken. Vaak genoeg gedaan: van Arnhem naar Zwolle en daar overstappen op een trein verder noordwaarts. Altijd met een krappe overstap en toch ook altijd (even afkloppen) gehaald als de treinen op tijd reden.
We rollen Deventer in en de conducteur roept om dat we helaas niet verder rijden. Seinstoring tussen Deventer en Olst. En ik? Geen paniek. Ik stap de trein uit, zoek uit wanneer de eerstvolgende trein terug gaat en stap daar binnen een paar minuten in. Geen seconde twijfel, dit is wat ik doe. Geen drukte in mijn hoofd, geen onzekerheid. De situatie nemen zoals deze is en ermee omgaan. Accepteren, loslaten en vertrouwen dat het goed komt. Dat kwam het ook. Ik heb lekker thuis geslapen en een dag later alsnog de reis afgelegd.
Mindful treinreizen
Ik wist niet dat het bestond: mindful treinreizen. Het is ook niet iets waarvan je aan de voorkant zegt dat je daar naar op zoek gaat of bent. Het overkomt je.
Eerlijk is eerlijk: de reis naar het noorden staat qua duur en afstand niet in verhouding tot de reis naar Denemarken. 2 uur versus 8,5 uur. 170 kilometer versus ruim 750 kilometer. Het doel van de reis naar Denemarken was toch iets boeiender (4 jaar niet geweest) versus een bezoek aan het geboortedorp (een paar maanden geleden nog geweest).
En toch… Ik heb wel vaker dat ik onrustig word van vertraging of onduidelijkheid. Ook op het Nederlandse spoor. Ik voel nu: dat mag er zijn én er is meer dan dat. Er is ook het zijn in de situatie, het accepteren van de situatie zoals deze is en daar mee omgaan. Met je ademhaling als anker. Altijd iets hebben om naar terug te keren. Het mooie van ademhaling: je hebt het altijd bij je. Haal je geen adem, ga je dood (joh). Bijzonder om dit met een paar treinreizen te ontdekken en mooi om te concluderen. Mindful reizen. Die hou ik er graag in.