Eigenlijk ben ik gewoon een ijdele trut. Jaren van ontkenning: uiterlijk is niet belangrijk. Dat is op zich ook nog zo, maar eigenlijk ook niet. Een jaar geleden (wat zeg ik? 3 maanden geleden ook niet) had ik een blog als deze nooit geschreven. Maar ik schrijf het toch. Ik vind uiterlijk belangrijk. The downfall of Marlies moet ik het maar noemen.
Een rode broek in maat 44
Het moet ergens in het begin van 2014 geweest zijn. Ik ben eigenlijk al heel lang gelukkig. Natuurlijk gaat zoiets met pieken en dalen, maar zonder pieken geen dalen en zonder dalen geen pieken. Zonder tegenvallers geen terugkomen, zonder traan geen lach. Kortom: genoeg reden om gelukkig te zijn!
Ergens knaagde er altijd wel iets: meiden van mijn leeftijd met platte buiken, meiden die alles aan konden trekken wat ze wilden en er altijd stoer, leuk of sexy uit zagen. Ja, dat wilde ik ook wel, maar ik accepteerde dat het nu eenmaal niet zo was. Bovendien had ik genoeg om trots op en blij mee te zijn: een toffe baan, een fijn huis, lieve familie, geweldige vriendinnen en ik was gezond.